วันศุกร์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2562

Days Gone [PAGE 3]

 

                     บทสรุป  Days Gone

                                   By -  Decibel per Oxide

                                                 ความเดิมจาก หน้าที่ 1 
                   http://decibelperoxide.blogspot.com/2019/05/days-gone.html
                                                  ความเดิมจาก หน้าที่ 2 
                  http://decibelperoxide.blogspot.com/2019/07/days-gone-page-2.html



      STORYLINES: I’M NEVER GIVING UP

                   Story Mission: Just another Requisition Form




Deacon – ซาร่าห์ ..
Sarah – อืมม วางไว้บนโต๊ะนั่นเลยได้มั๊ย?  
Deacon – โอเค
Sarah – เอ่อ ขอโทษนะ  ..กำลังอารมณ์ผิดหวังกับตัวเองนิดหน่อย
Deacon – ผมไม่รู้อ่ะ ก็แค่ เอ่อ ผมแค่มาเอารายชื่อสิ่งของที่คุณต้องการเพิ่มเท่านั้นเอง



Sarah – อืมมม ... ไม่ดีกว่า ชั้นว่าชั้นไม่ให้งานนี้กับคุณดีกว่า
Deacon – ทำไมล่ะ? 
Sarah – ก็เพราะว่างานนี้ชั้นจะไปด้วยยังไงล่ะ ไปกันเถอะ ! 



Sarah – ตามมาทหาร ไหนดูสิว่าจะตามชั้นทันรึเปล่า?
Deacon – แล้วคุณอ่ะ วิ่งครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?  เคยออกไปข้างนอกบ้างรึเปล่าดีกว่านะ
Sarah – ก็ยอมรับอ่ะนะว่าไม่ได้ทำหน้าที่ออกไปหาของข้างนอกมาซักระยะนึงแล้ว 
Deacon – คุณมีรถมอไซด์ด้วยหรอ?
Sarah – มีสิ แต่งานนี้ชั้นขอซ้อนคุณไปจะดีกว่านะ ป้องกันไม่ให้เราคลาดจากกันด้วย 
Deacon – ครับคุณผู้หญิง 
Sarah – เลิกเรียกชั้นแบบนี้ได้แล้วน่า !! .... เอ่อ แล้วนี่คุณเคยเข้าไปใน The ark รึยัง?
Deacon – ไอ้ถ้ำนั่นอ่ะหรอ? เคยแล้ว ผู้กองเป็นคนพาทัวร์เองเลยตั้งแต่เข้ามาที่นี่ใหม่ๆแล้ว 
Sarah – การสะสมเสบียงสำรองเป็นเรื่องสำคัญมาก เราต้องรักษามันไว้เท่าที่จะทำได้
Deacon – เกาะนี้แม่งอย่างกับป้อมปราการ ถ้าไม่บุกแบบให้ตายกันไปข้างก็คงไม่มีอะไรจะผ่านเข้ามาได้ง่ายๆหรอก 
Sarah – ก็จริง ...เอาล่ะถึงแล้ว นี่ไงเต้นท์ที่พักชั้น ขอแวะเอาของแปบนึง 



                    Deacon – โอ้ ห้องสวยนี่ จัดได้สมกับเป็นห้องผู้หญิงมากๆเลย 
                     Sarah – ก็วันๆทำแต่งาน ส่วนใหญ่ก็นอนมันที่ห้องแลปนั่นทั้งคืน



Deacon – โว้ ดูปืนพวกนี้ซะก่อน แบบนี่สิถึงจะทำให้งานมันจบเร็วยิ่งขึ้น
Sarah – Matt เป็นคนให้เป็นของขวัญตอนชั้นเข้ามาอยู่ที่นี่ใหม่ๆอ่ะ
Deacon – Matt หรอ?
Sarah – ก็ผู้กองไง .... โธ่ไม่เอาน่า Deacon มันก็แค่ปืนเท่านั้นเอง 



Sarah – มาเถอะ ทางนี้ เดี๋ยวชั้นจะพาคุณไปดูอะไร ... ตอนที่ชั้นมาถึงที่นี่ใหม่ๆ ชั้นเห็นกองทัพพยายามจะตัดต้นไม้ทุกๆต้นภายในพื้นที่จนเกือบหมด จนชั้นต้องถาม Matt ...ผู้กองนะ .. ไม่เหลือไว้บ้างหรอ?
Deacon – ทำไมคุณถึงต้องทำงั้นล่ะ?
Sarah – คุณจำตอนที่เราขึ้นมาที่นี่ตอนวันหยุดก่อนที่เราจะแต่งงานกันได้มั๊ยล่ะ? 
Deacon – จำได้สิ 
Sarah – ชั้นคิดนะ ตั้งแต่ตอนที่ภูเขาไฟ Mazama ระเบิดขึ้น มันจะนานแค่ไหนกันนะกว่าที่ลาวาจะเย็นจนมีต้นไม้เริ่มขึ้นได้เนี่ย  ถ้าทุกอย่างจบลงแล้ว เราทิ้งที่นี่ไป ชั้นก็อยากจะเหลือต้นไม้เอาไว้บ้าง
Deacon – อ่า ฟังนะ คนแบบหมอนั่นไม่มีทางมานั่งคิดเรื่องพวกนี้หรอก ผมก็เห็นตอนที่ขี่รถผ่านตรงนั้นมาแล้ว ที่พวกเขาเรียกว่า Dead Zone อ่ะ 
Sarah – ผู้กองโพกัสอยู่เรื่องเดียวคือ การชนะสงคราม ซึ่งอีกไม่นาน ถ้าชั้นทำสิ่งที่ทำอยู่สำเร็จ เขาจะได้เลิกระเบิดภูเขาเผากระท่อมและทำลายทุกอย่างรอบๆพื้นที่นี้ซักที ! 



                                                   Deacon – เป็นอะไรหรอ?  
                                      Sarah – เปล่าๆ ชั้นก็แค่ ..เอ่อ ช่างมันเถอะ 



                                                    Deacon – เกาะให้ ...  
                                       Sarah – เกาะให้แน่นๆ ... ชั้นจำได้น่า 


                    Story Mission: Can I Ask you something 



Sarah –  เอาล่ะ เราจะไปกันที่ วิทยาลัยชุมชน เชโมลต์ (CHEMULT community college) ทางตะวันออกของที่นี่ คุณขับออกจากทางหลวงหลักได้เลย คุณเคยไปรึเปล่า?
Deacon – เคยสิ ถ้าเราไปทางสะพานทางทิศใต้จะเร็วกว่านะ 
Sarah –  งั้นก็เอาตามคุณว่าก็แล้วกัน 
Deacon – เออ ผมถามอะไรหน่อยสิ คุณจะเอาพวก ยีสต์ กับ ซิลิคอนมาทำอะไรหรอ? 
Sarah – เอามาทำอะไรน่ะหรอ อาวุธไง พูดง่ายๆก็คือ มันก็คือสารเคมีที่ใช้ทำลายหรือยับยั้งการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์หรือไวรัสต่างๆ ถ้าชั้นสามารถแยกไวรัสที่ทำให้เซลล์กลายพันธุ์ออกมาได้ชั้นก็จะฆ่ามันได้ 



Sarah – งั้นชั้นขอถามอะไรบ้างสิ หลังจากในคืนนั้นที่เมือง Farewell พอส่งชั้นขึ้น ฮ. แล้วคุณออกจากเมืองได้ยังไง?
Deacon – ก็หลังจากเจ้าหน้าที่ของรัฐกับพวก FBI ถอนตัวกันหมดแล้ว ผู้รอดชีวิตที่หลงเหลืออยู่ก็เริ่มที่จะเอาตัวรอดด้วยตัวเองด้วยการดันที่กั้นถนนออกแล้วยิงทุกคนที่ขวางหน้า แต่ก็โชคดีที่เราหนีมาได้ จากนั้นเราก็รีบไปที่ค่ายผู้อพยพตามที่นัดกับคุณไว้ เรานึกว่าคุณจะรออยู่ที่นี่ แต่มันก็ เละไปหมดแล้ว ไม่มีใครรอดเลย ตอนนั้นเรารู้สึกเหนื่อยล้ามากๆ  พออาทิตย์ต่อมาทั้งหุบเขาแถวนั้นก็กลายเป็นเขตสงคราม ผู้คนต่างๆก็เข้นฆ่าแย่งชิงอาหารเพือความอยู่รอดจนไม่สนใจเหตุผลอะไรอีกแล้ว ถ้าผมไม่ได้อยู่กับ Boozer ก็คงจะแย่ไปแล้ว 
Sarah – เดี๋ยวนะ Boozer เขายังไม่ตายหรอ!? แล้วตอนนี้เขาเป็นไงบ้างล่ะ?
Deacon – ช่าย เขายังไม่ตาย ตอนนี้อยู่ที่แค้มป์ทางเหนือ แต่เขาขี่รถไม่ได้อีกแล้วล่ะเพราะเขาเสียแขนไป แต่ ยังไงเขาก็ยังไม่ตาย 
Sarah – ชั้นดีใจนะที่เขายังไม่ตาย แล้วก็ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ถามถึงเขาก่อนหน้านี้เลย 
Deacon – ช่างเถอะ ... 



Deacon –  โอเค งั้นตาผมถามมั่งนะ  ... มันอาจจะฟังดูงี่เง่าหน่อย แต่ เอ่อ ในคืนนั้นในเมือง Farewell แหวน Mongrel ของผม คุณยังเก็บมันไว้อยู่รึเปล่า ?
Sarah – ชั้นเสียใจนะ Deacon ก็เป็นกฎของผู้พัน พวกเขาจะยึดเครื่องประดับทุกอย่างของเราไปทันทีที่เราเข้ามาอยู่ที่นี่แล้วล่ะ เขาพยายามสกัดเอาแร่เงินหรือทองคำเอาไปทำเป็น ..โปรเจคของ Weaver บ้าอะไรซักอย่างนี่แหละ พอนานไปชั้นก็ลืมมันไปแล้ว ต้องขอโทษจริงๆนะ
  Deacon – ไม่เป็นไร ช่างเถอะ ผมก็แค่ถามดูแค่นั้นแหละ 



Sarah – นี่ไง ถึงแล้ว 
 Deacon – คุณเคยมาที่นี่มาก่อนหรอ?
Sarah – เคย ครั้งนึง มาทำงานนะ พวกเขาเชิญฉันให้มานำเสนอเรื่องเกี่ยวกับความน่าตื่นเต้นของอาชีพนักชีวเคมี ..พระเจ้า ! 
Deacon – มีอะไรหรอ?
Sarah – เปล่าหรอก แค่นึกถึงความหลัง เรื่องที่ชั้นเคยมาพูดที่นี่คือเรื่อง เราจะเอาตัวรอดอย่างไรในวันสิ้นโลก น่ะสิ  มาเถอะ ลองหาทางดูว่าจะเข้าไปข้างในยังไงได้บ้าง .. 


                          Story Mission: So Many of Them 



เมื่อมาถึงจุดหมาย Sarah นำทาง Deacon เข้าสู่เขตพื้นที่ วิทยาลัยชุมชน เชโมลต์ (CHEMULT community college) ที่ถูกปิดตายด้วยการปีนข้ามรั้วไปแล้วดันเอากล่องด้านบนตกลงมาให้ Deacon ปีนข้ามประตูทางเข้าด้านหน้าไปอย่างง่ายดาย 


Deacon – ให้ตายสิ มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่กันเนี่ย? 
Sarah – ที่นี่เคยเป็นหนึ่งในแค้มป์ที่พักของผู้รอดชีวิต แต่มันก็เละเทะแบบนี้มานานแล้วก่อนที่ชั้นจะมาที่นี่ 
Deacon – ถึงว่า ทำไมมันถึงดูน่าขนลุกขนาดนี้ แล้วคุณรู้หรอว่าจะไปเอาของที่คุณต้องการที่ไหนอ่ะ?
Sarah – ก็อย่างที่บอก ชั้นเคยมาที่นี่แค่ครั้งเดียวเอง แต่เท่าที่จำได้ตึกวิทยาศาสตร์ น่าจะอยู่ด้านหลังนะ 



Deacon – แม่งเอ้ย พวก Newts เพียบเลย ..โอเค เดี๋ยวผม
Sarah – เดี๋ยวๆๆ ชั้นไม่ต้องการจะเข้ามาถล่มแหลกที่นี่นะ แล้วอีกอย่างเราก็ไม่รู้ว่าข้างในนั่นมันจะมีอะไรอยู่
Deacon – มันก็มีพวก Newts นี่ไงจะมีอะไร
Sarah – ไม่ เราไปทางอื่นกันต่อเถอะ 
Deacon – อยู่ที่นี่นานน่าจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่หรอก  
Sarah – เอาล่ะ เราจะทะลุผ่านตึกนี่ไป คุณลองแงะเปิดประตูดูสิ ทำได้มั๊ย?



Deacon – โอเค ได้แล้ว ... มาช่วยดันตู้ที่กั้นประตูหลังออกหน่อย ... โอ้ ให้ตายสิ !! พวก Swarm เพียบเลย ถอยๆๆ
Sarah – บ้าเอ้ย ..งั้นเราหาทางอื่นไปเถอะ 
Deacon – เดี๋ยวๆ แปบนึง ...ผมว่างานนี้เราเอาอยู่นะ ถ้าจะจัดการพวกมันที่มีจำนวนมากเราต้องยิงมันจากด้านบน อืมมม เดี๋ยวนะ ถ้าคุณปีนไปด้านบนช่องหน้าต่างนั่นแล้วยิงสนับสนุนผมล่ะ คุณยิงถล่มมันจากด้านบนเดี๋ยวผมจะเก็บมันจากด้านล่างเอง 
Sarah – คุณแน่ใจนะว่าไหวน่ะ  
Deacon – ไหวๆ ผมก็ทำแบบนี้มาตลอดนั่นแหละ คุณพยายามยิงพวกมันอย่างต่อเนื่องก็พอ โอเค๊ ?



Deacon – เอาเลย ! ยิงเลย !!!
Sarah – Deacon ระวัง !!
Deacon – ยิงสกัดให้ผมสิ !!  เออ แบบนั้นแหละ  ....โอเค หมดแล้ว ออกมาได้เลย


Sarah – คุณโอเคนะ ให้ตายสิ เกือบไปแล้วนะเนี่ย 
Deacon – แต่ยังไงเราก็จัดการมันได้แหละน่า
Sarah – เสียงปืนจะทำให้มันแห่กันมาเพิ่มนะสิ 
Deacon – ก็ถึงบอกให้เราออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดไงล่ะ รอบๆพื้นที่ก็เป็นกำแพงที่เราปีนไม่ได้ด้วย อันตรายสุดๆ 



Sarah – เอาล่ะ เดี๋ยวชั้นจะปีนขึ้นไปบนนั้น คุณรอแปบนึงนะ ชั้นจะหาอะไรมาให้คุณปีนขึ้นมา
Deacon – เอ่ออออ ซาร่าห์ พวกมันมากันอีกเพียบเลย !!
Sarah – รอแปบ ชั้นกำลังหาอะไรมาให้คุณปีน .... เอ้า ได้แล้ว ปีนขึ้นมาเลย !! 



Deacon – อ่า ฮ่าๆๆๆๆๆ ขึ้นมาได้แล้ว 
Sarah – ฮ่าๆๆๆๆ นี่เราหัวเราะกันทำไมเนี่ย ? 
Deacon – ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้เหมือนกัน คุณรู้มั๊ย ผมจำได้ว่าคุณพยายามจะให้ผมกลับไปเรียนหนังสือใหม่ตลอดเลย เอาล่ะ ที่นี้คุณไปตามทางที่คุณจะไปต่อได้ยัง 



Sarah – ชั้นก็เพิ่งเคยมาครั้งแรกเหมือนกัน มาเถอะ 
Deacon – สภาพอย่างกับโดนระเบิดมางั้นแหละ 
Sarah – ทางนี้น่าจะผ่านได้นะ ...ประตูล็อกอีก 
Deacon – มาเดี๋ยวผม ...
Sarah – ไม่ๆ เดี๋ยวชั้นจัดการเอง !



                                                     Deacon – ซาร่าห์ระวัง !!!  
                                             Sarah – บอกแล้วว่าชั้นจัดการได้ ฮ่าๆๆ
                                                      Deacon – เอ่อ ...เออๆๆ


Sarah – เอาล่ะ ทางนี้ ช่วยดันชั้นขึ้นด้านบนหน่อยเร็ว ... รอแปบนึงนะ เดี๋ยวชั้นหาอะไรมาให้คุณปีนขึ้นมา แปบนึง หาก่อน อย่าเพิ่งทำตัวให้ Swarmer สนใจตอนนี้ล่ะ โอเค๊?
Deacon – แน่นอน ... จะพยายามก็แล้วกัน ..



Sarah – เอาล่ะ เจอแล้ว ..เฮ้ย !! แม่งเอ้ยยย ไม่ๆๆๆ !!! 
Deacon – ซาร่าห์ !  ซาร่าห์ !!!  ผมจะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ !! ...เร็วสิ เร็วสิ !!!  ซาร่าห์ !!! ไม่นะ ไม่ๆๆๆ ซาร่าห์ !!!  


                                                 Deacon –  ซาร่าห์ !


                 Deacon –  ผมมาแล้ว !!!! ซาร่าห์ ! เป็นอะไรรึเปล่า? ....



Deacon –  เฮ้ ใจเย็นๆนะ
Sarah – พระเจ้า ... พ ..พวกมันเต็มไปหมดเลย ...อยู่ๆพวกมันก็พุ่งเข้ามา ชั้นยัง ชั้นยังไม่ทัน ...
Deacon –  ไม่เป็นไร ซาร่าห์ ... ไม่เป็นไร ... คุณปลอดภัยแล้วนะ ..
Sarah – ชั้นโอเค ไม่เป็นไรแล้ว ... มาเถอะ ไปต่อกัน เราใกล้จะถึงแล้ว 



Deacon –  เท่าที่ลองตรวจสอบดูแล้ว ประตูเปิดไม่ได้ทุกบานเลย ดูเหมือนอาคารนี้จะถูกล็อกจากด้านในนะ ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวคุณก็หาทางใหม่ได้ 
Sarah – มันคงปิดตายมาหลายปีแล้ว .... เฮ้ยๆๆๆๆ เสียงอะไรอยู่ข้างใน !!? ... พระเจ้าพวกมันอยู่ข้างในเพียบเลย !
Deacon –   Newts ! พวกมันเข้าไปข้างในได้นั่นหมายความว่า บนหลังคามีทางเข้า 
Sarah – งั้นมาเถอะ หาทางขึ้นหลังคาต่อ 



Deacon –  เอาล่ะ ออกแรงอีกหน่อย !! 
Sarah – อืดดด ... ถึงรึยัง?
Deacon –  โอเค พอ ขึ้นได้เลย ... Newts มันคงไม่พอใจสิ่งนี้แน่นอนที่เรามาบุกรังของมันแบบนี้ ..
Sarah – ชั้นไม่ฆ่าไอ้พวกตัวน้อยนี่เลยจริงๆนะ
Deacon –  ทำไมล่ะ
Sarah – พวกเขาอาจเป็นเด็กๆซักคนจากเมือง Farewell ก็ได้
Deacon –  ถ้าคุณไม่ฆ่ามัน มันก็จะฆ่าคน 
Sarah – เรื่องนั้นชั้นรู้ 


                      Deacon –  พวกมันมาแล้ว เดี๋ยวผมจะฆ่าแม่งให้หมดให้ดู !! 



Sarah – เหมือนคุณจะสนุกกับการทำแบบนี้นะ
Deacon –  อะไร? ฆ่าพวก Newts อ่ะนะ? ก็ไม่นะ แต่ คุณก็รู้ดีว่าพวกแม่งน่ารำคาญแค่ไหนไม่ใช่หรอ 
....... เอาล่ะ น่าจะตายหมดแล้ว .. ลงไปข้างล่างกัน 



Deacon –  โอโห้ สภาพ .... แต่น่าแปลกนะ ไม่มีร่องรอยความรุนแรงหรือรอยกระสุนอะไรเลย 
Sarah – ดอก เฮมล็อก .. 



** เฮมล็อก (Hemlock) หรือ ผักชีฝรั่งพิษ ชื่อทางชีววิทยาคือ Conium maculatum พืชล้มลุกในตระกูลแครอทที่มีพิษซึ่งมีถิ่นกำเนิดในยุโรปและแอฟริกาเหนือ เป็นพื้นที่สามารถขึ้นได้ทุกทีแม้จะทุรกันดารขนาดไหนก็ตาม จนถูกยกให้เป็นวัชพืชสายพันธุ์รุกรานใน 12 รัฐของสหรัฐอเมริกา แม้ทุกส่วนของมันจะเป็นพิษจากทุกเนื้อเยื่อที่เต็มไปด้วย C. maculatum ที่มีคุณสมบัติเป็นพิษที่ขนาดแม้มันจะแห้งตายไปแล้วก็ยังมีพิษหลงเหลืออยู่ แต่ก็สามารถเป็นอาหารให้กับตัวอ่อนของผีเสื้อในช่วงระยะตัวอ่อนได้ แต่แม้แต่สัตว์ใหญ่ที่เผลอมากินเข้าไปก็สามารถทำให้พวกมันมึนเมาได้ ** 


Sarah – นี่ไง เจอแล้ว 
Deacon –  นั่นน่ะหรอ เอ่อเครื่อง centrifuge ที่คุณตั้งใจมาเอา



** เครื่องหมุนเหวี่ยง (centrifuge) เป็นเครื่องมือใช้แยกตัวอย่างของเหลวออกจากของแข็งอนุภาคขนาดเล็กหรือใช้เพื่อแยกของเหลวหลายๆชนิดที่มีความถ่วงจำเพาะต่างกันให้เกิดการแยกชั้นโดยอาศัยหลักการเร่งให้อนุภาคตกตะกอนเร็วขึ้น ** 

                                Sarah – ใช่ นี่แหละ เอาล่ะ เราออกจากที่นี่กันได้แล้ว 


                Story Mission: You Couldn’t Stop Shaking



Deacon –  แม่งเอ้ย แย่แล้ว 
Sarah – อะไรหรอ?
Deacon – พวกโจรน่ะสิ .... ผมนี่คงเป็นคนที่ซ่อนรถมอเตอร์ไซด์ไม่ได้เรื่องเลยจริ๊งๆ 



จากนั้นจัดการพวกโจรที่บุกเข้ามาให้หมดเพื่อป้องกันซาร่าห์ที่ปกป้องเครื่องหมุนเหวี่ยงอยู่ พยายามจัดการศัตรูให้หมดไปเป็นจุดๆแล้วซาร่าห์จะขยับตามไปโดยมีเป้าหมายอยู่ที่มอเตอร์ไซด์ที่จอดอยู่หน้าทางเข้า



Sarah – คุณเป็นอะไรมั๊ย? 
Deacon – ผมเป็นอะไรมั๊ยเนี่ยนะ !
Sarah – เป็นอะไรอีกล่ะ? 
Deacon – ก็ไม่รู้สิ ...ก็แค่นึกถึงตอนที่วันที่เจอคุณใหม่ๆที่คุณยิงปืนของผมขึ้นฟ้าเพื่อขู่ไอ้พวกนักเลงบ้านนอกที่กำลังรุมผมแต่คุณก็ดันกลัวเสียงปืนเสียเองจนตัวสั่น 
Sarah – หรอ แต่ถึงตอนนี้อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปจากตอนนั้นมากเลยล่ะ 
Deacon – ก็จริง ..
Sarah – มาเถอะ เราออกไปจากที่บ้านี่กันได้แล้ว 



                                  Sarah – ให้ชั้นพูดคำว่า ขอบคุณ ได้รึเปล่าเนี่ย ? 
                                                Deacon – ไม่ต้องเลย 



Sarah –  โอเค .. แต่ คุณรู้มั๊ย ชั้นแค่อยากบอกให้คุณรู้ว่าชั้นอยากได้เจ้านี่มากขนาดไหน ..ขอบคุณนะ 
Deacon – ไม่เป็นไรครับ ... 


                                           UPDATE 28 / 9 / 2019