บทสรุป Assassin's Creed: Shadows
By Decibel Per Oxide
ขอต้อนรับ …. เป็นสถานที่ที่สวยงามใช่มั๊ยล่ะ? ลมทะเลที่สดชื่น แสงแดดที่อบอุ่น ชายหาดแห่งนี้เป็นของคุณเท่านั้น มันไม่มีอยู่ในโลกจริงๆหรอก ทุกสิ่งที่คุณเห็นตอนนี้มาจากอดีต ....อดีตของคุณ ...บรรพบุรุษของคุณเคยมาเยือนที่นี่เมื่อนานมาแล้ว และได้เขียนความทรงจำของพวกเขาลงใน DNA ของคุณ ตลอดไป
Animus EGO ได้ปลดปล่อยความทรงจำทางพันธุกรรมเหล่านี้ให้กับคุณ เพื่อสัมผัส ถึงความสงบ และ ...การเชื่อมต่อ
เหมือนเม็ดทรายที่เป็นจุดเริ่มต้นของก้อนหิน คุณจะได้รับการหล่อหลอมจากชีวิตในอดีตเหล่านี้ เจาะลึกถึงตัวตนของคุณในวันนี้
⚠ คุณกำลังถูกหลอก !!
การเดินทางเข้าสู่การมีสติตื่นรู้ของคุณเริ่มต้นจากความทรงจำของบรรพบุรุษเหล่านี้ เพื่อให้เห็นถึงมุมมองโดยรวมกับสิ่งที่ทำให้คุณเป็นคุณในทุกวันนี้
⚠ สตรีมหน่วยของความทรงจำใหม่กำลังเปิดใช้งานอยู่ !
จงขจัดความสงสัยของตนเอง ความกลัว ความอ่อนแอ จงมอบความมั่นใจให้ตัวเองเผื่อพิชิตโลกนี้
⚠ ตามร่องรอยนี้มา แล้วเราจะติดต่อกลับไป !
⚠ ขอต้อนรับสู่ ความมืดมืด
ยุคเซ็นโกกุ (戦国時代) (ค.ศ. 1467–1603) ญี่ปุ่นเต็มไปด้วยสงครามกลางเมืองระหว่างกลุ่มต่างๆ ความขัดแย้งทางสังคม และการเมือง
ยุคเซ็นโกกุเริ่มต้นขึ้นด้วยสงครามโอนินในปี ค.ศ. 1467 ที่เริ่มต้นการแย่งชิงการเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งต่อจากโชกุนไร้ทายาท อาชิคางะ โยชิมาสะ ระหว่างกลุ่มของ อาชิคางะ โยชิมิ น้องชายของเขา และกลุ่มที่สนับสนุน อาชิคางะ โยชิฮิสะ ลูกชายที่ยังอยู่ในวัยทารกของเขา ความขัดแย้งได้ยกระดับจากเวทีการเมืองไปสู่ความขัดแย้งอย่างเปิดเผยอย่างรวดเร็ว และนำมาซึ่งความเป็นปฏิปักษ์ระหว่างตระกูลโฮโซกาวะและตระกูลยามานะ จนทำให้ซามูไรจำนวนมากจากทั่วประเทศเข้าร่วมการต่อสู้ในเมืองหลวงเกียวโต ซึ่งกินเวลานานถึง 10 ปี ซึ่งต่อมานำมาซึ่งความไม่มั่นคงและความวุ่นวายทั่วญี่ปุ่น รวมทั้งความเสื่อมถอยในระยะยาวของรัฐบาลโชกุนอาชิคางะ
ท่ามกลางความโกลาหลและสงครามระหว่างตระกูลที่ทำลายล้างญี่ปุ่น ทำให้ได้เห็นการขึ้นและลงของไดเมียวจำนวนมาก โดยเฉพาะ "สามผู้รวมแผ่นดิน" ที่ยิ่งใหญ่ ได้แก่ โอดะ โนบุนากะ โทโยโทมิ ฮิเดโยชิ และโทกุกาวะ อิเอยาสึ และบุคคลอื่นๆอีกมากมาย นอกจากนั้น ในปี ค.ศ. 1543 ยังมีพ่อค้าชาวโปรตุเกสเดินทางมาถึงเกาะทาเนกาชิมะซึ่งเป็นครั้งแรกที่ญี่ปุ่นได้ติดต่อกับโลกตะวันตกอย่างเต็มรูปแบบ
ในไม่ช้า ญี่ปุ่นก็จะกลายเป็นสมรภูมิรบครั้งต่อไปในสงครามระหว่างเหล่าภาคีนักฆ่าและเทมพลาร์ ก่อนที่ชาวตะวันตกจะค้นพบญี่ปุ่น ญี่ปุ่นไม่มีภาคีนักฆ่าหรือเทมพลาร์ที่รู้จักมาก่อน สำหรับอัศวินเทมพลาร์ ดินแดนที่เพิ่งค้นพบใหม่นี้เป็นโอกาสในการเผยแพร่แนวคิดเรื่องระเบียบโลกใหม่ของพวกเขาให้กับผู้คนหลังจากความพ่ายแพ้ในยุโรปหลายครั้ง ดังนั้น
อัศวินเทมพลาร์จึงมอบหมายให้บาทหลวง ฟรานซิส เซเวียร์ และ อเลสซานโดร วาลิญาโน เผยแพร่หลักคำสอนของอัศวินเทมพลาร์
ภายใต้ความพยายามของอัศวินเทมพลาร์ที่เปลี่ยนชาวญี่ปุ่นให้นับถือศาสนาคริสต์ โดยเฉพาะนิกายโรมันคาธอลิก เหล่าภาคีนักฆ่าจึงต้องลุกขึ้นมาต่อต้าน และเพื่อพยายามต่อต้านสิ่งนี้ เหล่านักฆ่าจึงได้หาพันธมิตรอย่าง นินจาของจังหวัดอิกะและโคกะ ซึ่งทำให้พวกเขาได้เรียนรู้เทคนิคใหม่ๆ เพื่อใช้ทักษะการลอบเร้นที่เชี่ยวชาญอยู่แล้วให้เพิ่มมากขึ้น
ไดเมียวบางคน เช่น อิเอยาสึและโนบุนางะ เลือกโชคชะตาของตนเองให้ฝากไว้กับเหล่าภราดรภาพ ในขณะที่ อุเอสึกิ เคนชิน เต็มใจเข้าร่วมกับอัศวินเทมพลาร์ และนินจาหลายคนก็ถูกแบ่งเป็นสองฝ่ายตามเจตนารมณ์ของตนไปพร้อมๆกัน
ท่ามกลางความวุ่นวายในยุคเซ็นโกกุตอนปลาย (ค.ศ.1579) เรื่องราวของ Yasuke ทาสชาวแอฟริกันที่ถูกจักรวรรดิโปรตุเกสส่งมาขายที่เมืองท่าซาไกในจังหวัดโอซากะ ประเทศญี่ปุ่น
บางความทรงจำ ผ่อนคลายและคุ้นเคย แต่ภายในนั้นคุณจะรู้สึกสงบและพึงพอใจ
และก็มีสิ่งที่ชั้นสร้างขึ้นใหม่ซึ่งชั้นกำลังแสดงให้คุณดู ความทรงจำเหล่านี้มีข้อบกพร่องและความผิดปกติต่ออัลกอริทึ่มและหลักชีววิทยา ชั้นกำลังก้าวข้ามตัวเองไปข้างหน้า ซึ่งคุณอาจไม่เข้าใจสิ่งที่คุณเห็นในตอนแรก แต่คุณต้องเชื่อใจชั้น เชื่อใจตัวเอง
เมื่อหลายปีก่อน การเดินทางของข้าเริ่มจากท้องทะเล
▮ Prologue Chapter - Spirit of Warrior
ญี่ปุ่น
8 มีนาคม 1581 , เกียวโต
เช่นเดียวกับที่ทุกคนที่ต้องเผชิญเมื่อต้องเดินทางมาที่นี่
ความขัดแย้งและสงครามดำเนินต่อเนื่องมานานหลายศตวรรษ จากความวุ่นวายและการนองเลือดนั้น โอกาสของข้าก็ปรากฏขึ้น
ในรูปแบบของขุนศึกที่ทรงพลังที่สุดในประวัติศาสตร์ที่พวกเขารู้สึก
โอดะ โนบุนากะ ท่านผู้สนใจในตัวข้า ..คนนอกในหมู่คนนอก ...
Diogo - เอาล่ะ ได้เวลาแล้วครับ
Luis Frois - เตรียมเก้าอี้ไว้ให้พร้อม เรากำลังจะเข้าไปกันแล้ว
Akechi Mitsuide - บาทหลวง Valignano ท่านจะต้องเข้าพบท่านโนบุนากะในวันนี้
บาทหลวง Valignano - ขอบคุณครับท่าน มิซึฮิเดะ เราพร้อมแล้วครับ
บาทหลวง Valignano - วันนี้เราต้องห้ามพลาดเด็ดขาด การเดินทางในเกียวโตเริ่มอันตรายสำหรับเรามากขึ้นทุกทีแล้ว หากไม่ได้รับอนุญาตจากท่าน โนบุนากะ ภารกิจของคณะเยซูอิตไม่มีทางสำเร็จแน่ ซึ่งเราจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นแน่นอน
Luis Frois - ใช่ เราต้องขอบคุณ Diogo ที่ช่วยดูแลความปลอดภัยให้เราจนถึงตอนนี้
บาทหลวง Valignano - เราไม่จำเป็นต้องใช้ Diogo ด้วยซ้ำถ้าเราทำให้ท่าน โนบุนากะโปรดปรานเราได้
Luis Frois -ถึงตอนนั้นเราคงจะยุ่งมากๆเลยนะ และนายรู้สึกยังไงบ้าง Diogo? อยากจะเห็นทะเลอีกครั้งมั๊ย?
Diogo - ผมไม่ได้ชอบทะเลครับ
Luis Frois - ถ้าดูปริมาณที่นายกลืนมันเข้าไปตอนเราเจอนาย ชั้นก็เข้าใจได้อ่ะนะ
Diogo - นั่นมันก็นานมาแล้วครับ
Luis Frois - ชั้นเห็นท่านหญิง Nene อยู่ที่นี่ด้วย และที่อยู่ใกล้ๆนางก็ Mori Ranmaru คนสนิทของท่านโนบุนากะ ที่นี่มีแต่คนที่มีชื่อเสียงเต็มไปหมดเลย
บาทหลวง Valignano - ซึ่งจะทำให้งานของเรายากขึ้นไปอีก
Diogo - นั่นสินะ ท่าน โนบุนากะ
Luis Frois - พวกเขาคงเรียกเราเข้าพบท่าน โนบุนากะ เร็วๆนี้แหละ
บาทหลวง Valignano - ผมจะเป็นคนพูดเอง
Luis Frois - คุณเห็นรึเปล่าว่าท่านโนบุนากะมอง Diogo ยังไงตอนเดินผ่าน หรือเพราะเขาไม่เคยเห็นคนผิวดำมาก่อน?
Akechi Mitsuide - ท่านโนบุนากะอนุญาติให้พวกท่านเข้าพบได้แล้ว
บาทหลวง Valignano - Diogo แกรออยู่ที่นี่นะแล้วไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นAkechi Mitsuide - เดี๋ยว ! ท่านโนบุนากะสั่งให้ชายผิวดำคนนั้นเข้าไปด้วย
บาทหลวง Valignano - แต่ว่า เขาเป็นแค่คุ้มกันของผม เขาเป็นแค่ทาสนะ เขาพูดกับเราไม่รู้เรื่องหรอก Akechi Mitsuide - นายท่านโนบุนากะสั่งแล้ว
บาทหลวง Valignano - ชั้นน่าจะให้แกรออยู่ที่ท่าเรือไม่ก็ทิ้งให้จมน้ำตายตอนที่ชั้นเจอแกไปซะ
Luis Frois - พระเจ้าจะช่วยให้เราผ่านเรื่องนี้ไปได้แน่นอน บาทหลวง Valignano
Mori Ranmaru - นายท่านโนบุนากะ นี่คือ บาทหลวง Valignano ขอรับ พวกเขามาพบเพื่อขอเสริภาพในการเดินทางภายในดินแดนของท่านขอรับ
บาทหลวง Valignano - ใช่แล้วครับท่าน Mori Ranmaru
Mori Ranmaru - คุณต้องบอกกับนายท่านโนบุนากะ
บาทหลวง Valignano - ครับๆ ได้ครับ ต้องขอประทานโทษด้วยครับ ได้โปรดรับของกำนัลจากพวกเราด้วยเถิดครับ
บาทหลวง Valignano - นี่คือเก้าอี้สไตล์ยุโรปที่สร้างโดยช่างฝีมือชั้นยอดในโปรตุเกสครับ
Mori Ranmaru - ทุกคนนั่งได้
Oda Nobunaga - พวกเจ้ามาขอให้ข้าอนุญาตให้คณะบาทหลวงเดินทางอย่างอิสระในดินแดนของข้า แต่บาทหลวงของเจ้าก็อยู่ที่นี่แล้วไม่ใช่รึบาทหลวง Valignano ? บางทีก่อนที่เจ้าจะกังวลกับเท้าของบาทหลวง เจ้าควรกังวัลกับหัวของพวกเขามากกว่านะ
Oda Nobunaga - คนผิวดำของเจ้ามีสัญชาตญาณของนักรบ เขารับรู้ถึงอันตรายที่พวกเจ้ากำลังจะได้รับ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ภัยคุกคามที่อยู่ในห้องนี้
บาทหลวง Valignano - ต้องประทานโทษด้วยครับ เขาไม่เข้าใจที่เราพูดกันหรอก
Oda Nobunaga -ชั้นมีคำถามมากมายจะถามชายคนนี้ ถ้าเขาเข้าใจที่ชั้นพูดนะ เขาคือคนที่ทุกคนในเกียวโตพูดถึงตั้งแต่เขาเข้ามา
Diogo - ผมเข้าใจทุกคำที่ท่านพูดครับ ท่าน โนบุนากะ
Oda Nobunaga -ถ้างั้นเจ้าก็โกหกข้าน่ะสิ บาทหลวง Valignano ?
บาทหลวง Valignano - ไม่ๆครับ ไม่ใช่ ผมก็เพิ่งได้ยิน Diogo เขาพูดครั้งแรกที่นี่เหมือนกัน
Oda Nobunaga - เจ้าชื่อ Diogo อย่างนั้นรึ?
Diogo - ใช่ครับนายท่าน โนบุนากะ พวกเขาเรียกผมแบบนั้น
Mori Ranmaru - นายท่าน โนบุนากะ ต้องการจะคุยกับ Diogo เพียงลำพังเท่านั้น ทุกคนได้โปรดออกไปก่อน
Oda Nobunaga - นั่งตามสบายเถอะ ผิวของเจ้าเป็นสีนี้มาแต่เกิดเลยงั้นหรอ?
Diogo - ใช่ครับ นายท่าน โนบุนากะ บ้านผมอยู่ไกลจากที่นี่มาก ทุกคนที่นั่นสีผิวแบบนี้เหมือนกันหมดครับ
Oda Nobunaga - ตอนแรกชั้นคิดว่าจะฆ่าคริสเตียนทุกคนที่เข้ามา แต่ข้าก็เปลี่ยนใจเพราะพวกเขาเป็นคู่ค้าที่ยุติธรรมมากและเป็นเกราะกำบังไม่ให้พวกชาวพุทธให้เข้ามาได้ดีทีเดียวล่ะ หลุยส์ ฟรอยส์ ทำให้ชั้นหัวเราะได้ตลอดนะ แต่ บาทหลวง Valignano นี่ชั้นไม่รู้จัก เจ้าทำงานอะไรให้เขารึ Diogo ?
Diogo - ผมเป็นบอดี้การ์ดให้เขาครับ คอยดูแลความปลอดภัยตอนเดินทางไปต่างถิ่น
Oda Nobunaga - เจ้าเป็นบอดี้การ์ดแล้วก็เป็นทาสเขาด้วยใช่มั๊ย?
Diogo - ใช่ขอรับ นายท่าน โนบุนากะ
Oda Nobunaga - บาทหลวง Valignano คงไม่พอใจที่จะเก็บเจ้าไว้ เจ้าคิดว่าเขาจะทำยังไงกับเจ้ารึ? …ฆ่าเจ้า งั้นหรอ?
Diogo - ผม ...ผมเคยถูกกระทำที่เลวร้ายกว่านี้มาแล้วครับ แต่ผมก็ยังไม่ตาย
Oda Nobunaga - คนเลวร้ายแบบนั้น คิดว่าตัวเองเป็นใครกันนะ?
Oda Nobunaga - บาทหลวง Valignano ข้าอนุญาตให้คณะบาทหลวงของเจ้าเดินทางในดินแดนของข้าได้อย่างอิสระ
บาทหลวง Valignano - ขอบคุณครับท่าน โนบุนากะ ท่านจะไม่มีวัน ....
Oda Nobunaga - แต่ถ้า Diogo คนรับใช้ของเจ้า อยู่ที่นี่กับข้า เขาอาจทำประโยชน์ให้ข้าได้
บาทหลวง Valignano - ก็ดีครับ ถึงแม้เขาจะทำได้แค่สวมรองเท้าให้ท่านก็ตาม
Oda Nobunaga - แต่ภายใต้การปกครองของข้า คนถือรองเท้าอาจกลายเป็นขุนนาง เพราะข้าเห็นศักยภาพในตัวของเขา
ชายผู้มีจิตวิญญาณนักรบที่สร้างแรบันดาลใจให้กับกองทัพของข้าได้ แต่เขาต้องถูกทดสอบ เขาอาจกลายเป็น ตำนาน หรืออาจตายก็ได้
ไม่กี่ปีต่อมา ด้วยรูปร่างที่แข็งแรงและสติปัญญาที่โดดเด่นของเขาทำให้ได้รับความสนใจจาก โอดะ โนบุนางะ ในฐานะคนแอฟริกันคนแรกที่เขาเคยพบ จนได้เข้ารับราชการในฐานะซามูไรของ โนบุนางะ มาตั้งแต่นั้น
และด้วยการรณรงค์เพื่อรวมประเทศของ โอดะ โนบุนางะ ในยุคนั้นทำให้กองทัพของเขาได้รุกรานและบุกโจมตีจังหวัดอิกะ พื้นที่ห่างไกลที่ตั้งอยู่บนภูเขาหนึ่งในสองศูนย์กลางของ ชิโนบิ ที่โดดเด่นที่สุดในช่วงยุคเซ็นโกกุเพื่อหมายยึดครอง ที่ได้จุดชนวนให้เกิดสงครามเท็นโชอิกะในเวลาต่อมา
แม้การโจมตีอิกะในครั้งแรก (ปี ค.ศ. 1579) กองทัพของโนบุนางะจะล้มเหลวไม่เป็นท่าจากการถูกซุ่มโจมตีจากเหล่านินจาอิกะ แต่ในการโจมตีครั้งที่ 2 (ปี ค.ศ. 1581) Yasuke ที่ถูกส่งให้ไปบุกโจมตีจังหวัดอิกะครั้งนี้ด้วยในฐานะซามูไรผิวสีผู้ติดตามคนใหม่ของโนบุนางะ
ความทรงจำนี้แตกสลายไปแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ก็ค่อยๆหายไปเหลือเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆน้อยๆ ชั้นจะส่งคุณไปยังความทรงจำที่ประกอบขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เร็วๆนี้
ความสมบูรณ์ของความทรงจำอาจถูกแทรกแซงได้จากเหตุผลหลายประการ ไวรัส การถูกแฮกข้อมูล การถูกรบกวนจากภายนอก หรือบางครั้ง ก็เพราะว่า เธอไม่อยากให้คุณเห็นมัน
6 เดือนต่อมา
30 กันยายน ค.ศ 1581 , จังหวัดอิกะ
Yasuke ถูกส่งให้ไปบุกโจมตีจังหวัดอิกะครั้งที่ 2 โดยครั้งนี้ด้วยในฐานะซามูไรผิวสีผู้ติดตามคนใหม่ของโนบุนางะ เป้าหมายคือนำทัพทำลายหมู่บ้านอิกะให้สิ้นซาก
เรียนรู้ระบบโจมตี (Yasuke)
R1 หรือ R2 - โจมตีธรรมดา
R1 หรือ R2 (ค้าง) - โจมตีหนัก
กด L1 ในจังหวะที่ศัตรูโจมตีมา (มีรูปวงแหวนขึ้นที่ดาบ) - Parry
กด L1 (ค้าง) - การ์ด
Oda Nobunaga - เจ้ารู้สึกถึงสายลมนั่นมั๊ย Yasuke? มันเหมือนเป็นการพัดทำลายล้างพวกอิกะอย่างสิ้นเชิง เป็นค่ำคืนที่สมบูรณ์แบบมาก เจ้าพร้อมจะเผด็จศึกรึยัง?
Yasuke - สั่งมาได้เลยขอรับนายท่าน
Oda Nobunaga - นายลังเลอะไรรึ?
Yasuke - เปล่าครับ ผมแค่ไม่เคยสู้ในศึกแบบนี้มาก่อนเท่านั้นเอง ...มีหลายชีวิตมากเหลือเกิน
Oda Nobunaga - ฮ่าๆ เป็นชายผู้ชอบธรรมเสมอเลยนะเจ้าเนี่ย
Oda Nobunaga - ขณะที่พวกอิกะผู้ที่พยายมรวบรวมดินแดนเป็นของตนประหนึ่งว่าเป็นทรราช ชาวเมืองของเราอีก 4 หมื่นคนก็เดินทางไปกับข้าด้วย นั่นคือความอยุติธรรมงั้นรึ Yasuke?
Yasuke - ไม่ ไม่เลยครับ มันคือความเชื่อมั่น พวกเขาเชื่อมันในอนาคตกับนายท่าน
Oda Nobunaga - ใช่แล้ว และความเชื่อมั่นเดียวกันนั้น ทำให้เจ้าเป็นซามูไรของข้า
Oda Nobunaga - การก่อกบฏของอิกะเป็นอุปสรรคต่อความเป็นหนึ่งเดียวกันของคนในชาติ
Yasuke - ข้าจะติดตามท่านไปตลอดแน่นอนครับ
Oda Nobunaga - งั้นก็ไปสิ ไปตามล่า momochi Sandayu การตายของมันก็เหมือนตัดดาบออกจากมือของพวกอิกะ
เรียนรู้ระบบโจมตี (Yasuke)
กด L1 (ค้าง) - การ์ด
L3 - วิ่ง (ชนทำลายประตู)
R2 + ปุ่มที่กำหนด - ใช้ Skill ในการต่อสู้
Oda Nobunaga - ฮ่าๆๆๆ ถูกใจยิ่งนัก กองทัพคนเดียวของข้า
ซึ่งวันนี้ Yasuke ก็ได้นำทัพทำลายหมู่บ้านอิกะของ ฟูจิบายาชิ นางาโตะ ในฐานะหัวหน้า อิงะ โจนิน จนไม่เหลือซากได้สำเร็จ และการทำลายที่มั่นของนินจาอิกะก็ถือว่าเป็นการทำลายล้างนิคมต่างๆ ทั่วทั้งจังหวัดและจนหมดสิ้นไปพร้อมๆกัน
มีอีกความทรงจำนึงที่เหลือเพียงอนุภาคละเอียด ฟังให้ดี ความทรงจำนี้อาจแตกสลาย ถูกเพิกเฉย ถูกบิดเบือน แต่สิ่งที่เคยมีอยู่จะไม่มีวันสูญหายไปไหน คุณเข้าใจใช่มั๊ย?
ฟูจิบายาชิ นาโอเอะ ความสมบูรณ์ของโครงสร้างความทรงจำของเธอยังชัดเจนและมั่นคง มีหลายสิ่งที่คุณและเธอต้องค้นหา ขอให้คุณโชคดี ไม่เช่นนั้น นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้คุยกัน
ก่อนหน้าคืนนั้น
Nagato - พวกมันมากันแล้ว
Nagato - โอดะ โนบุนากะ
Naoe - เราต้องมีแผน ..พ่อคะ เราต้องทำยังไงบอกมาเลย
Nagato - เราจะขี่ม้าไปที่ศาลเจ้า Aekuni Shrine …เดี๋ยวนี้เลย !!
Naoe - ในจดหมายของ ฮัตโตริ ฮันโซ มันเขียนว่าอะไรหรอคะพ่อ?
Nagato - โลกกำลังเผชิญกับสงครามอีกมากมาย นาโอเอะ ไม่ได้มีเพียงศึกของโนบุนากะ
Naoe - จะมีใครมาที่หมู่บ้านอิกะของเราอีกมั๊ย?
Nagato - มีสิ แต่สิ่งที่พวกเขาต้องการจากเรา พวกเขาไม่สามารถมีได้
Naoe - งั้นเราก็จะไม่มีวันมอบให้พวกเขา
Nagato - ไม่ เราไม่ให้แน่!
Naoe - หนูรู้ว่าพ่อไม่ได้บอกหนูทุกเรื่อง แต่หนูอยากให้พ่อเชื่อใจบ้าง
Nagato - พ่อเชื่อใจอยู่แล้ว
Naoe - งั้นก็บอกมาตรงๆสิคะว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่ หนูจะได้ช่วยพ่อ
Nagato - มันอาจต้องเป็นแบบนั้นก็ได้ จำไว้ว่าเราไม่ได้ต่อสู้เพียงเพื่อปกป้องตัวเองเท่านั้นหรอกนะ แต่ต้องฆ่าด้วย นี่เป็นหนทางเดียวเท่านั้น
Naoe - อ๊ากก !!!
เรียนรู้ระบบการต่อสู้ (Naoe)
R1 หรือ R2 - โจมตีธรรมดา
R1 หรือ R2 (ค้าง) - โจมตีหนัก
Naoe จะไม่มีการ Parry หรือ การ์ดรับการโจมตีตรงๆ แต่จะใช้การกลิ้งหลบในจังหวะที่ศัตรูโจมตีมา (มีรูปวงแหวนขึ้นที่ดาบ) เมื่อหลบสำเร็จจะเข้าสู่ท่า Vulnerable State ที่จะสามารถกด R1 โจมตีศัตรูในจังหวะที่มันไม่สามารถป้องกันตัวหรือหลบได้จากด้านหลัง (ตัวของศัตรูจะแสดงออร่าเป็นสีส้ม)
กด R3 โฟกัสไปที่ศัตรูที่เป็นเป้าหมายและเปลี่ยนเป้าหมายด้วยแกน R
Momochi Sandayu - พวกมัน 20 คนต่อเราอิกะแค่คนเดียว
Nagato - พวกมันไม่ได้มาแค่ที่นี่หรอกครับ
Momochi Sandayu - นางให้มันกับเจ้า
Nagato - ข้าถึงต้องปกป้องมันตอนพวกมันมาถึง
Momochi Sandayu - ฮึ! สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือเอาชนะ โอดะ!
Nagato - กองทัพของโอดะเข้ามาจากทุกทิศทาง ไม่ว่าจะทางขึ้นภูเขาหรือภูเขาเสือ ..
Momochi Sandayu - งั้นข้าก็จะรอมันอยู่ที่นี่แหละ! เราเคยให้คำมั่นไว้ไม่ใช่รึ!
Nagato - เราได้ให้คำมั่นต่อนางต่างหาก!
Momochi Sandayu - และพวกเขาก็ตายไปพร้อมกับนาง!
Momochi Sandayu - เฮ้อ ..ทำในสิ่งที่เจ้าต้องทำเถอะ ข้าเข้าใจดี
Nagato - เดี๋ยวก่อนครับ ! หัวใจข้าเป็นของ Tsuyu แต่เลือดของข้าเป็นของ อิกะ ข้าจะตามท่านไปที่ปราสาท Mibuno ด้วย
Naoe - หนูจะไปกับพ่อด้วยค่ะ
Nagato - ไม่ พ่อต้องการให้หนูไปอีกที่นึง
Nagato - หนูจงเดินทางไปยังสุสาน Kofun บนภูเขา ประตูของมันต้องใช้มีดเล่มนี้เป็นกุญแจในการเปิด
Naoe - แต่ว่าหนู ..
Nagato - ภายในสุสาน Kofun จะมีกล่องๆนึงอยู่ จงปกป้องมันด้วยชีวิต
Naoe - แต่พ่อคะ!
Nagato - หนูบอกอยากจะช่วยพ่อไม่ใช่รึ? นี่ไง ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว พ่อไม่สามารถปล่อยให้ Sandayu สู้เพียงลำพังได้ .. ไหนแสดงให้พ่อดูสิ !
Nagato - เอาล่ะ รีบไปได้แล้ว เดี๋ยวพ่อจะตามไปเจอหนูที่นั่นนะ แล้วก็ นาโอเอะ! กล่องนั่น เจ้าห้ามเปิดมันเด็ดขาดนะ ห้ามให้มันถูกชิงไปเด็ดขาด สัญญากับพ่อสิลูกรัก
Naoe - หนูสัญญาค่ะ
Momochi Sandayu - นากาโตะ เราต้องไปแล้ว !
Aekuni Shrine Town
Naoe - มีสมาธิหน่อย เราต้องไปถึงสุสาน Kofun ให้ได้
เรียนรู้ทักษะการลอบสังหารของ Naoe
กด L2 เพื่อสังเกตตำแหน่งของศัตรู ใช้แกน R ในการกำหนดเป้าหมายที่ต้องการ
ในขณะศัตรูยังไม่รู้ตัว สามารถกด R1 เพื่อลอบสังหาร หรือ กดสามเหลี่ยมเพื่อจับตัวศัตรูไว้
กดสี่เหลี่ยมคลาน หลบตามพงหญ้า แล้วกดปุ่มทิศทางลงล่างเพื่อผิวปากล่อให้ศัตรูเข้ามาใกล้เพื่อลอบสังหาร
กด X ค้างและแกน L เพื่อวิ่งแบบ Parkour ไปตามเส้นทางที่ต้องการ แล้วกด R1 ลอบสังหารศัตรูจากด้านบน
📷 การใช้ Photo Mode > กด L3+R3
Mihata Hofun
Naoe - นั่นไง สุสาน Kofun พ่อไว้ใจชั้นให้ทำงานนี้ ชั้นต้องไม่พลาด
ซามูไรหน้ากาก - สิ่งนี้จะเขียนประวัติศาสตร์ของพวกเราขึ้นมาใหม่
นักดาบอาชิการุ - เราต้องไปแล้ว มีคนกำลังมาที่นี่ !!
Nagato - นาโอเอะ! บ้าเอ้ย !
Naoe - พ่อคะ ...
Nagato - พักก่อนเถอะ ...หนูไม่เป็นไรแล้ว พ่อมาแล้ว
Naoe - กล่องนั่น ...หนูหยุดมันไม่ได้
Nagato - พ่อไม่น่าหนูมาที่นี่เลย ลูกรักของพ่อ อัญมณีนั่น มันมีความลับมากมาย กล่องนั่น แม่ของหนู ช่างเหมือนแม่เหลือเกิน พ่อไม่เคยได้เจอเธออีกเลย ถ้าเราไปถึง Tomiko ได้ เราก็ยังมีหวัง นางจะช่วยเรา
Naoe - พ่อคะ !! …โอ๊ยย..!
Tomiko - ชั้นชื่อโทมิโกะ พ่อเธอพาเธอมาที่นี่ เขาบาดเจ็บสาหัสมาก ชั้นแปลกใจที่เขายังรอดมาได้ เขาสลบไปหลังจากที่พาเธอมาถึงที่นี่ วันข้างหน้าเขาต้องเจอศึกหนักแน่ๆ แต่วันนี้เขาก็รอดแล้ว ส่วนเธอ ตอนนี้ลุกขึ้นนั่งไหวแล้วสินะ แล้วส่วนอื่นเป็นยังไงบ้าง?
Naoe - กระดูกไม่หักค่ะ ชั้นยังเคลื่อนที่ได้ ยังสู้ไหว
Tomiko - สู้งั้นหรอ? ถ้าเธอบาดเจ็บอีกชั้นคงรักษาไม่ไหวหรอกนะ
Naoe - ชั้นต้องไปค่ะ ชั้นเสียของสำคัญที่สุดของพ่อไป ชั้นต้องไปเอาคืนมา
Tomiko - เธอทำอะไรหายงั้นหรอ?
Naoe - ต้องขอโทษด้วยที่บอกคุณไม่ได้
Tomiko - นากาโตะมีความลับมามากชั้นรู้และชั้นก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น มันดีกับเราทั้งคู่
Naoe - คุณรู้จักพ่อของชั้นดีจังเลยนะคะ แล้วแม่ชั้นล่ะ?
Tomiko - รู้น้อยกว่ามาก
Naoe - ชั้นเสียเวลามากแล้ว ต้องไปแล้ว
Tomiko - ไปหรอ? ไปไหน? เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องเริ่มที่ไหน?
Naoe - ถ้างั้นก็ช่วยชั้นสิ !
Tomiko - งั้นก็ต้องเราให้ชั้นฟังว่าทำสิ่งนั่นหายไปได้ไง?
Naoe -มันมีชายคนนึง ใส่ชุดเกราะ เป็นซามูไร มันเข้ามาจากด้านหลัง ชั้นไม่ทันได้ตั้งตัว
Tomiko - หน้าตามันเป็นยังไง?
Naoe - ชั้นไม่เห็นหน้ามันค่ะ ที่นั่นมันมืดมากและมันใส่หน้ากาก
Tomiko - เท่าที่ฟังดูก็เหมือนซามูไรทั่วไป มีอะไรที่เฉพาะเจาะจงกว่านี้มั๊ย?
Naoe - ผิวหนังมันสีขาวซีด เหมือนผีเลย ไม่แน่ใจว่าพ่อขโมยมาจากมันอีกทีรึเปล่า?
Tomiko - นี่เป็นของนากาโตะ ชั้นเก็บมันไว้ก่อนที่จะทำแผลให้เขา
Naoe - นี่มัน ....
Tomiko - หน้ากากแบบนี้ ชั้นเคยเห็นมันเหมือนหลายปีแล้ว
Naoe - คุณหมายความว่าไง? แล้วใครเป็นคนใส่มัน?
Tomiko - ชั้นก็ไม่แน่ใจ แต่เธอควรไปที่ Katano ชั้นมีสายอยู่ที่นั่น
Naoe - ชั้นจะเอาม้าของพ่อไปใช้ ชั้นต้องไปถึงปราสาทให้ได้ภายในคืนนี้
Tomiko - แล้วเธอจะทำยังไงถ้าเจอซามูไรนั่น ?
Naoe - ทำในสิ่งที่ชั้นควรทำที่สุสานนั่น ฆ่ามันแล้วเอาของๆพ่อกลับคืนมา
Tomiko - ขอให้สำเร็จนะ
Naoe - ฝากดูแลพ่อด้วยนะคะ ...
Naoe - ถ้าชั้นได้กล่องมาแล้วทุกอย่างก็จะกลับเป็นปกติ ทุกอย่างจะต้องดีขึ้น
⭕เรียนรู้ระบบการนำทาง (Pathfinder)
ในกรณีที่คุณไม่ต้องการสำรวจค้นหาเส้นทางด้วยตัวเอง เมื่อกดปุ่มทางซ้ายค้างจะมีการแสดงเส้นทางไปยังจุดหมายของภารกิจที่กำหนดไว้หรือจุดในแผนที่กำหนดไว้
⭕เรียนรู้การเรียกใช้งานสัตว์พาหนะ
-กดปุ่มทิศทางลงล่างค้าง
L3 เร่งความเร็ว
ปุ่มสี่เหลี่ยม Stance Change (เปลี่ยนท่าการขี่)
ปุ่มวงกลม - ลงจากม้า
Naoe - ถึงแล้ว นั่นสินะ ปราสาท Katano กล่องที่ถูกขโมยไปต้องถูกนำไปเก็บไว้ซักแห่งนั้นแน่ๆ และมันจะต้องถูกอารักขาอย่างดีด้วย
⭕เรียนรู้การใช้งานตะขอเกี่ยว โดยจุดที่สามารถใช้ตะขอเกี่ยวดึงตัวเองขึ้นด้านบนได้จะมีสัญลักษณ์ของปุ่ม L1 ขึ้นมา
➽การค้นหากล่องซึ่งเป็นเป้าหมายในการเข้ามาในปราสาท ตามจุดหมายของภารกิจที่เป็นสีฟ้าไปพร้อมๆกับฝึกฝนเกมเพลย์การลักลอบต่างๆเป็นหลัก
⭕เรียนรู้การสังเกตและใช้สัญชาตญาณ ด้วยการกด L2 ไปที่เป้าหมาย
⭕เรียนรู้การขว้างคุไน ด้วยการกด L2 เล็ง และกด R2 เพื่อขว้าง
⭕เรียนรู้การโหนและแกว่งตัว กด L1 ใช้แกน L ในการสวิงและกด X เพื่อปล่อยตัว
⭕เรียนรู้การใช้พื้นที่ที่เป็นเงาเพื่อแฝงตัวลดการมองเห็นของศัตรู
➽เมื่อสำรวจเข้ามาตามทางจนถึงศัตรูเป้าหมายที่ครอบครองกล่องเอาไว้
กด L2 เพื่อสังเกตเป้าหมาย
⟴ Ido Yoshihiro / Onryo Samurai
Naoe - นั่นแหละมันล่ะ ถ้ามันอยู่นี่กล่องก็ต้องอยู่ที่นี่แน่นอน และทางเดียวที่จะเอากล่องคืนมาได้ก็คงต้องฆ่ามันสถานเดียว จากตรงนี้ชั้นสามารถใช้ตะขอเกี่ยวเหวี่ยงตัวไปจัดการมันได้แน่
⭕กด L1 ใช้ตะขอเกี่ยวเหวี่ยงตัวไปเหนือเป้าหมายแล้วกด R1 สังหาร
➽หลังจากสังหารเป้าหมายหลักได้แล้วก็หาทางหนีออกจากพื้นที่ปราสาทนี้ได้เลย
????? - นางไม่สามารถเป็น Kakushiba ได้ ยังเด็กเกินไป
????? - เธอเหมือนกิ่งก่าได้ทอง เธอไม่รู้ว่าถืออะไรอยู่ในมือ
Naoe - อ๊ากกกก !!!!!
?????? - นั่นเจ้าจะทำอะไร ??
?????? - มันจะปลอดภัยถ้าอยู่กับ Sakai
?????? -มันจะปลอดภัยกว่าถ้าอยู่กับข้า
Nagato - กล่องนั่นไม่ใช่ของพวกแก
?????? - ถูกต้องแล้ว เพราะมันเป็นของข้า
Naoe - พ่อ !!!!!
?????? - Fujibayashi Nagato … Kakushiba ต้องจบลงไปพร้อมเจ้า ไปจัดการให้มันพ้นทุกข์ซะ
?????? - ชีวิตของเจ้าจะสิ้นสุดลงในคืนนี้
?????? - ไม่!! ปล่อยให้มันตายอย่างทรมานดีกว่า
?????? - ก็ดี เราได้สิ่งที่เราต้องการมาแล้ว
Nagato - ลูกรักของพ่อ ....
Naoe - หนูทำให้พ่อผิดหวัง ฮื้อออออ ....
Nagato - ไม่ ...พ่อปิดบังเรื่องนี้กับเจ้ามากจนเกินไป ...จากนี้ไป มันจะตายไปกับพ่อ
Naoe - อย่าพูดแบบนั้นสิคะ ....ฮื้อออออ ....
Nagato - ยังมีความหวัง จงตามรอย ดาบ ไป ....อั๊กกก !!! จำบทเพลงนั้นได้มั๊ย? ในท้วงทำนองนั้น เราจะอยู่ด้วยกัน ตลอดไป
Naoe - พ่อ ....พ่อคะ ...พ่อ !! ....ฮื้อออออ ....
▮ Prologue Chapter - Wake-up call
Naoe - นี่ ....เจ้าหนู ...
Naoe - ชั้นต้องกลับไป ...
Naoe - นี่มัน ...ที่ไหนกันเนี่ย ....? …ชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ไง ..พ่อ ...พ่อคะ ..
2 ปีก่อนหน้านั้น
6 ตุลาคม 1579 , หมู่บ้านอิกะ
Naoe - อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อ
Nagato - อรุณสวัสดิ์งั้นรึ?
Nagato -นี่มันพระอาทิตย์ใกล้จะตกแล้วนะ เจ้าตื่นสาย
Nagato - เมื่อวานหนูก็ช้าเกินไป
Nagato - แต่วันนี้ ต้องเร็วกว่าเดิมนะ
Nagato - การผ่านพ่อไปให้ได้คือก้าวแรกของเจ้าในวันนี้
Naoe - ได้ค่ะพ่อ
⚔ เรียนรู้ระบบการต่อสู้ (Naoe)
การกลิ้งตัวหลบการโจมตีในระยะประชิดด้วยปุ่ม O คือสิ่งที่ควรทำให้ชำนาญและเร็วพอ
⚔ กด R2 ใช้ท่าโจมตีหนักเพื่อทำลายการ์ดของคู่ต่อสู้
⚔ กด L1 ปัดป้องพร้อมฉากตัวหลบสร้างโอกาสในการโจมตีสวนกลับ
Nagato - เอาล่ะ วันนี้พ่อแค่นี้ก่อน
Naoe - หนูเกือบชนะพ่อแล้วแท้ๆ
Nagato -เกือบชนะงั้นรึ?
Naoe - หนูพร้อมแล้วที่จะฝึกร่วมกับนินจาคนอื่นๆค่ะพ่อ
Nagato - การฝึกพอแค่เฉพาะตอนนี้เพราะมีภารกิจอื่นที่เจ้าต้องทำ
Naoe - หนูเป็นลูกสาวของนักรบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอิกะ หนูไม่มีชื่อเสียงที่ต้องรักษาไว้เลยหรอคะ?
Nagato - เจ้าก็เป็นหนึ่งในลูกสาวของอิกะเหมือนกัน หมายความว่าเจ้าต้องดูแลคนในหมู่บ้านด้วย
Naoe - เพราะงั้นไงหนูถึงขอให้พ่อฝึกให้ เพราะหนูอยากปกป้องพวกเขา
Nagato - วิถีแห่งอิกะคือการแบ่งปันความรับผิดชอบต่อชุมชนและความเมตตากรุณา แบบที่เจ้าจะต้องมอบให้กับ Matsu ในวันนี้
Naoe - เฮ้ออ ป้ามัตซึอีกและ
Nagato - ทุกวันนี้เธอยังต้องการเจ้านะ เจ้าจะช่วยเธอหรือเพื่อนบ้านของเราล่ะ
Naoe - ได้ค่ะพ่อ ช่วยงานป้ามัตซึก็ได้
Naoe - เมื่อวานป้าก็อยู่เป็นเพื่อนหนูอยู่หลายชั่วโมงเหมือนกัน
Nagato - การกำจัดรังต่อตามต้นไม้สอนให้เจ้าทำงานอย่างรวดเร็ว
Naoe - และโดนมันต่อยด้วย
Nagato - ก็ไม่แปลก เจ้าก็รู้ว่าทำไมเราต้องช่วยเหลือเพื่อนบ้านของเรา เพราะถ้าเราตัวคนเดียว เราจะไม่เหลืออะไรเลย แต่ถ้าเราร่วมมือกัน
Naoe - ความสูงของภูเขาใหญ่ไม่ได้สร้างจากก้อนหินเพียงก้อนเดียว
Nagato - ใช่แล้ว ถ้าเทียบกับคนทั่วไปในประเทศนี้ เราคืออิกะ พวกเราไม่เหมือนใคร ดังนั้นเราต้องรวมกันเพื่อสร้างภูเขาใหญ่
Naoe - เฮ้อ เช้านี้ต้องกลายเป็นก้อนหินไปซะแล้ว
Nagato -ตอนนี้เจ้ากลายเป็นก้อนหินไปแล้ว เหมือนกับที่เป็นลูกสาวที่พ่อคาดหวังเอาไว้มากมายยังไงล่ะ เพราะตระกูล Fujibayashi เป็นก้อนหินที่เป็นรากฐานของภูเขา
Naoe - หนูรู้แล้วค่าพ่อ หนูจะช่วยงานป้ามัตซึเอง ....
Nagato - ดีแล้ว และหนูรู้ใช่มั๊ยว่าป้าเค้าจะให้อะไรตอบแทน
Naoe - อาหารเช้า
Nagato - ดังนั้นมันจึงไม่ใช่ว่าเจ้าทำแล้วได้อะไร เจ้าให้เจ้าก็ได้รับ นั่นคือกฎของชุมชน วันนี้พ่อมีงานที่ต้องไปทำ ทำตัวดีๆด้วยล่ะ
Naoe - ค่ะพ่อ ....
➽เดินทางไปยังบ้านป้า Matsu
Naoe - วันนี้ป้า Matsu จะให้ทำอะไรเน้อ ถอนหญ้า เก็บหัวผัดกาดหรือขัดหม้อเนี่ย?
Naoe - อรุณสวัสดิ์ค่ะป้า Matsu
Matsu - อ่า นาโอเอะ ได้กลิ่น ซุปมิโซะ ของป้าลอยไปเตะจมูกถึงบ้านเลยใช่มั๊ยล่ะ?
Naoe - พ่อบอกว่าป้ามีเรื่องให้ช่วงหรอคะ?
Matsu - ฮ่าๆ จริงด้วยสิ ลืมไปเลย คนแก่ก็ขี้หลงขื้ลืมแบบนี้แหละเนอะ
Matsu - มันคืออัญมณีในแผ่นดินของชั้นเลยนะ พืชผลของชั้น
Matsu - ชั้นให้น้ำมัน อวยพรให้มัน และพอถึงตอนเช้า มันก็หายไป มันมีบางอย่างอยู่ในไร่ของชั้นไม่รู้ว่าสัตว์ร้ายหรือภูติผีก็ไม่รู้
Naoe - ภูติผี เนี่ยนะป้า
Matsu - พวกมันอยู่ทุกหนทุกแห่งเหมือนแมลงวันนั่นแหละ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรป้าก็ไว้ใจนาโอเอะของป้าเสมอแหละว่าต้องจัดการได้ การสังเกตคือก้าวแรกสู่ชัยชนะ
Matsu - เจ้าต้องขึ้นไปดูบนเนินเขาตรงหอคอยเก่าแล้วดูให้หน่อยว่าเจ้าเจออะไรนะ
Naoe - แน่นอน หนูทำได้อยู่แล้วเพื่อซุปมิโซะของป้าว่ามั๊ยล่ะ?
Matsu - ฮ่าๆ ไปทำงานให้เสร็จก่อนค่อยมารับรางวัล โชคดีจ๊ะ
Naoe - หนูไม่ทำให้ป้าผิดหวังแน่ค่ะ
Naoe - นั่นอะไรอ่ะ? สัตว์หรอ? …กวาง?
Naoe - ไม่ว่าใครก็ตามที่ทำสิ่งนี้ มันต้องชดใช้
🔹 กด L2 ใช้การสังเกตรอบๆพื้นที่จะทำให้เห็นจุดที่น่าสนใจขึ้นมา
Naoe - คนแปลกหน้าที่ไม่ใช่ชาวอิกะสินะ ...
Naoe - พวกแกเป็นใคร !?
นายพราน - แล้วใครล่ะที่อยากรู้น่ะ
Naoe - ข้าเอง
นายพราน - เราคือผู้รอดชีวิตจากสงคราม และกำลังอดอยาก ไม่สงสารเราเลยหรอ? เธอจะไม่ใจร้ายพลักใสไล่ส่งเราไปใช่ป่ะ ฮ่าๆๆๆ
Naoe - ไม่ พวกแกมันหัวขโมยต่างหาก
นายพราน - ทำไมเราถึงจะล่ากวางในป่าไม่ได้วะ !?
Naoe - แล้วก็พืชผลการเกษตรด้วย พวกแกกำลังบุกรุกพื้นที่ของเรา
นายพราน - ถ้าแกฆ่าพวกเราเดี๋ยวกองทัพของเราที่กำลังตามมาไอ้พวกพืชผลนี่ก็จะโดนเผาเรียบอยู่ดีนั่นแหละ
Naoe - ไปซะ! เดี๋ยวนี้ !!
นายพราน -งั้นก็เข้ามาไล่เองสิวะ !!!
นายพราน - นังนี่มันมีฝีมือนี่หว่า !?
นายพราน - งั้นจะรออะไรวะ เผ่นดิ !!
Naoe - แล้วก็ไสหัวไปให้พ้นจากอิกะซะด้วยนะ !!!
Matsu - อ่า มาทันเวลาพอดี ซุปมิโซะ เสร็จเรียบร้อยแล้ว ไหนบอกป้าสิว่าตกลงมันเป็นสัตว์ป่าหรือภูติผีกันแน่
Naoe - เป็นชาวนาจากนอกหมู่บ้านอิกะค่ะ หนูจัดการพวกมันไปแล้ว
Matsu - แน่นอนล่ะ ก็เจ้าเป็น ฟูจิบายาชิ นี่
Naoe - แปลกใจว่าพวกมันเข้ามาได้ยังไง ก็พ่อบอกว่าปิดประตูทางเข้าแล้ว
Matsu - ช่างมันเถอะ ไล่มันออกไปแล้วก็ดีแล้ว กินเถอะมันดีต่อหัวใจและกระดูกนะ
Naoe - ไอ้พวกนั้นมันบอกมีบางอย่างกำลังจะมา การต่อสู้ สงคราม
Matsu - เจ้าเป็นคนเข้มแข็ง เจ้าจะเผชิญกับปัญหาด้วยความกล้าหาญและท้องที่อิ่ม แต่เจ้าอาจต้องทำมันโดยไม่มีชั้นแล้วนะ
Naoe - ทำไมล่ะคะ พ่อบอกว่าคุณเคยเป็นนักรบที่มีฝีมือมากๆ
Matsu - เรื่องมันนานมาแล้ว ทุกวันนี้ชั้นชำนาญแค่ใช้มีดหั่นผักเท่านั้นแหละ
Naoe - อย่าพูดแบบในนั้นสิคะ จิตวิญญาณของคุณยังเยาว์อยู่เลย
Matsu - แต่ร่างกายของชั้นมันแก่แล้วนาโอเอะเอ้ย ชั้นเหนื่อยมากแล้ว อีกไม่นานชั้นจะขึ้นภูเขาไปแล้วไม่กลับมาเลยอย่างมีความสุข
Naoe - ถ้างั้น ตราบใดที่ป้ายังอยู่ที่นี่หนูจะดูแลป้าเองค่ะ
Naoe - และถ้าวันใดที่คุณไม่สามารถใช้มีดหั่นอะไรได้คุณก็สามารถมาอาศัยที่บ้านของชั้นกับพ่อได้เลยค่ะ
Matsu - จิตใจช่างมีเมตตาเหมือนกับแม่ของเจ้าไม่ผิดเลยนะ Tsuyu คงจะดีใจมาถ้าเห็นเจ้าโตมาเป็นในแบบทุกวันนี้ ....เป็นอะไรรึนาโอเอะ ทำหน้าเศร้าทำไม
Naoe - คุณพ่อไม่ค่อยจะเล่าเรื่องแม่ให้ฟังเท่าไหร่เลยค่ะ
Matsu - เขาคงมีเหตุผลของเขานั่นแหละ เอาล่ะ กินต่อเถอะนะ
Matsu - อ้าว นากาโตะ ซุปมิโซะ ซักถ้วยมั๊ยจ๊ะ?
Nagato - พวกมันมากันแล้ว
Naoe - ใครมาหรอคะ?
Nagato - กองทัพของโนบุนากะ ลูกชายของเขา Nobukatsu มาถึงชายแดนแล้วตอนนี้ มันน่าจะพร้อมที่จะโจมตีอิกะเร็วๆนี้ ข้าต้องไปเตรียมยันเอาไว้ก่อน เราจะปล่อยให้พวกมันมาถึงอิกะไม่ได้แน่นอน
Naoe - หนูจะไปกับพ่อด้วยค่ะ!
Nagato - ไม่ได้ เจ้าต้องปกป้องป้า Matsu และทุกคนที่นี่ อยู่ๆเงียบและปลอดภัย
Naoe - แต่หนูต่อสู้ได้นะ !
Nagato - เจ้าไม่รู้ว่ากำลังขอไปทำอะไร เจ้ายังไม่พร้อม เชื่อใจพ่อนะแล้วทำตามคำสั่งก็พอ
Naoe - ได้ค่ะพ่อ
Nagato - รอพ่ออยู่ที่นี่ แล้วพ่อจะกลับมา
Naoe - เหมือนที่ไอ้พวกนั้นบอกเอาไว้เลย พวกมันมาเตือน
Matsu - นั่งลงแล้วกินต่อเถอะ
Naoe - หนูรู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์มากๆเลยค่ะ
Matsu - การรอคอยไม่ได้ไร้ประโยชน์หรอกนะ อย่างที่ชั้นเคยบอกไปแล้ว การสังเกตเป็นกุญแจสู่ชัยชนะ ไม่อย่างนั้นเราจะเป็นปลาคาร์ปบนแผ่นหิน
Naoe - หนูไม่ควรทำตามที่บอกเลย หนูควรอยู่เคียงข้างพ่อในตอนนี้ เพื่อต่อสู้ พ่อคงคิดว่าหนูอ่อนแอ
Matsu - ไม่หรอกนาโอเอะ
Naoe - ใช่สิคะ ! หนูเบื่อการรอคอยแล้ว หนูอยากจะไปช่วยพ่อ หนูอยากจะต่อสู้ !!
Matsu - ถ้างั้นก็จงปล่อยพวกเราไว้ แล้วไปเถอะ เจ้าเก็บความกล้าหาญของเจ้าไว้เป็นความลับเพื่อให้พ่อเจ้าเห็น หยุดซ่อนมันได้แล้ว
Naoe - ไม่อยากซ่อนเอาไว้แล้ว !
Matsu - ชั้นรู้ว่าเราจะเริ่มจากตรงไหน เราไปกันเถอะ !
SORIN - ตื่นแล้วรึ ?
SORIN - ดีแล้ว เจ้าได้ยินข้ามั๊ย? เข้าใจที่ข้าพูดรึเปล่า? เอาล่ะ ข้าจะขอร้องเจ้าอย่างสุภาพ อย่าวิ่งหนีกันอีกล่ะ หืม ?
Naoe - ชั้นไม่ได้ขอให้ท่านมาช่วยนี่หลวงพ่อ แล้วชั้นก็ไม่ยอมเป็นเชลยของท่านแน่
SORIN - ชั้นคิดว่าชั้นควรคาดหวังการตอบสนองที่รุนแรงจากคนที่ถือดาบมากกว่าไหวพริบ เจ้าไม่ใช่เชลยของข้า แต่เจ้าเป็นความรับผิดชอบของข้า จริงๆแล้ว ขาของเจ้าต่างหากที่ทำให้เจ้าไปไหนไม่ได้ ไม่ใช่ข้าซะหน่อย เจ้าเคยเห็นบาดแผลกระดูกที่หักทะลุออกมาด้านนอกผิวหนังมั๊ยล่ะ?
Naoe - เคย แต่ไม่ใช่ของชั้น
SORIN - ฮ่าๆ ถ้าได้เดินเล่นแถวนั้นอีก เจ้าคงได้เห็นอีกครั้งแน่
SORIN - เป็นเรื่องมหัศจรรย์มากที่เจ้ารอดมาได้ยัยหนูน้อย
Naoe - ชั้นไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ
SORIN - ก็ถ้าเทียบกับอายุข้า ทุกคนก็เด็กหมดนั่นแหละ ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรรึ? เจ้าคงต้องอยู่ที่นี่ซักระยะนึงอ่ะนะ ข้าก็แค่อยากจะรู้ว่าจะให้เรียกเจ้าว่าอะไรดีเท่านั้นเอง
Naoe - ฟูจิบายาชิ นาโอเอะ แห่งอิกะ
SORIN - ข้าชื่อ โซริน ส่วนเจ้าตัวเล็กนั่นชื่อ จุนจิโร่ และที่ที่เจ้าอยู่ก็คือ Makinoodera เป็นวัดน่ะ หรืออย่างน้อยก็เกือบเหมือนวัดอ่ะนะ
SORIN - เงาแห่งสงครามได้ทอดยาวมาถึงที่ Settsu เช่นเดียวกับอีกะนั่นแหละ
Naoe - ตอนท่านเจอชั้น ท่านได้เจอ .....?
SORIN - ข้าเสียใจด้วยนะ
Junjiro - คุณ เอ่อ ........
Naoe - พูดต่อเถอะ ชั้นไม่กัดหรอก
Junjiro - คุณควรกินอีกหน่อยนะ หลวงพ่อบอกให้คุณกินเยอะๆจะได้แข็งแรงเร็วๆ
SORIN - จุนจิโร่ ช่วยไปเอามีดมาให้ข้าหน่อยได้มั๊ย? ข้าคิดว่าถึงเวลาที่เราต้องถอดเฝือกให้นางแล้วล่ะ
Naoe - จุนจิโร่ เขาดูแปลกๆนะ
SORIN - ก็เจ้าเพิ่งพูดได้หลังจากนอนเป็นผักมาเกือบอาทิตย์นี่
Naoe - เขากลัวชั้นหรอ?
SORIN - เค้าควรกลัวมั๊ยล่ะ?
Naoe - จุนจิโร่ ไม่จำเป็นต้องกลัวชั้นหรอก
SORIN - ดีแล้ว เจ้าต้องรู้ไว้ด้วยนะว่า จุนจิโร่ เป็นคนดูแลเจ้ามาตลอดทั้งกลางวันกลางคืน เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวตอนเข้าเป็นไข้ด้วย
Naoe - เดาว่าคงเป็นตอนที่เขาวาดภาพพวกนั้นสินะ หึหึ
SORIN - เจ้าหนูนั่นวาดภาพจากสิ่งที่เขาเห็น ใจดีกับเขาหน่อยนะ นาโอเอะ เขาสูญเสียมากกว่าที่เจ้ารู้อีก
Naoe - ซี๊ดด โอ้ยย...
SORIN - แรกๆมันก็จะเจ็บหน่อยนะ แต่คิดว่าน่าจะพอเดินได้
SORIN - คงจะต้องใช้เวลาพักอีกหน่อยกว่าเจ้าจะแข็งแรงเหมือนเดิม ก็ค่อยๆฟื้นฟูไปนะ ระหว่างนั้น บางทีอาจจะทำงานเบาๆรอบๆวัดบ้างก็ได้ คิดว่าไงล่ะ
Junjiro - นี่ครับมีด
SORIN - ขอบคุณสำหรับมีดนะจุนจิโร่
Junjiro - อ้าว ไหนท่านบอกว่า ...
SORIN - เจ้าก็รู้ว่าตอนอากาศหนาวมือข้าสั่นขนาดไหนจุนจิโร่ ข้าปล่อยให้เจ้าทำต่อก็แล้วกันนะ
Naoe - เอาเลย ชั้นไว้ใจนายนะ
Junjiro - คือ ..ผมไม่ชอบใช้มีดเลยอ่ะ ..คุณแน่ใจนะว่าผมไม่ได้ทำให้คุณเจ็บอ่ะ
Naoe - ไม่เจ็บเลย ไม่ต้องห่วงชั้นแข็งแกร่งกว่าที่นายคิดเยอะเลยนะ
Junjiro - จริงดิ?
Naoe - ฮ่าๆ พูดแบบนี้หมายความว่าไงห๊ะ?
Junjiro - ผมหมายถึง เพราะว่าคุณ .... เอ่อ ช่างเถอะครับ
An Unpayable Debt
⛰Makinoodera Temple
Junjiro - นาโอเอะ ผมหวังว่า .... เอ่อ
Naoe - นายวาดภาพพวกนี้งั้นหรอ จุนจิโร่ ?
Junjiro - ผมไม่ได้ ...ผมไม่ได้วาดภาพแบบนี้อีกแล้วครับ
Naoe - โซริน บอกว่านายวาดทุกอย่างที่นายเห็น ชั้นเสียใจที่ทำให้นายเห็นอะไรแบบนี้นะ
Junjiro - แต่สิ่งที่สวยงามก็มีเยอะเหมือนกันนะครับ ถ้าเรารู้ว่าจะหาดูได้ที่ไหน ผมสอนคุณก็ได้นะ เดี๋ยวผมไปเอาแปรงแปบ
Junjiro - มีทานูกิตัวนึงอยู่ทางนี้ครับ มันชื่อ
Naoe - Mikan เนี่ยนะ?
Junjiro - ทำไมคุณไม่ลองย่องเข้าไปใกล้แล้ววาดเธอดูล่ะ? ผมแอบให้อาหารมันบางครั้งแม้ว่า Sorin จะห้ามก็เถอะ จำไว้นะครับ คุณก็แค่เข้าไปใกล้ๆเธอให้เงียบที่สุด อย่าให้เธอตกใจ
Junjiro - คุณทำได้อยู่แล้วน่า เอาสิลองเลย
✍ Sumi-e Paintings
ศิลปะแห่งภาพวาดแบบซูมิเอะ คือการวาดด้วยสีเดียว โดยใช้หมึกซูมิและกระดาษทำมือ ซูมิเอะ หมายถึง ภาพวาดด้วยหมึกสีดำ ( sumi墨 = หมึกดำ, e絵 = ภาพวาด) ในภาษาสากลจะเรียกว่า
Ink wash painting
มีที่มาจากประเทศจีนในสมัยราชวงศ์ซ่งใต้ที่ศิลปินหลายคนเริ่มเพิ่มงานศิลปะที่เรียบง่ายลงในบทกวีของพวกเขาด้วยการใช้พู่กันและหมึกบนกระดาษถ่ายทอดจิตวิญญาณของเรื่องราวและถ่ายทอดความรู้สึกได้หลากหลาย ที่เต็มไปด้วยพลัง ความสง่างามและความสงบ
จนมีพระภิกษุนิกายเซนจากประเทศจีนนำศิลปะหมึกรูปแบบนี้เข้าสู่ญี่ปุ่นในศตวรรษที่ 14 ซึ่งเมื่อเวลาผ่านไป จำนวนการปัดแปรงก็ลดลงและทำให้เรียบง่ายขึ้น และมักจะรวมกับบทกวีเพื่อสร้างรูปแบบซูมิเอะด้วย
การวาดภาพเป้าหมายที่เป็นสิ่งมีชีวิตนั้น จำเป็นต้องเข้าไปใกล้มากพอจนสามารถเก็บรายละเอียดได้ โดยเริ่มจาก เมื่อพบเป้าหมายแล้วกดสี่เหลี่ยมเพื่อย่องเข้าไปใกล้พร้อมกับกด L2 สำรวจตรวจสอบเป้าหมายไปด้วย เมื่อสามารถกด L2 จนแถมครบวงกลมแล้วก็จะสามารถเริ่มวาดภาพเป้าหมายได้
ภาพ Tanuki Stealing Egg
Junjiro - เอ่อ ผมว่า มีบางส่วนก็เกือบเหมือนทานูกิอยู่นะ
Naoe - นายมองว่าเกือบเหมือนทานูกิเนี่ยนะ? … ฮ่าๆๆ
Junjiro - ฮ่าๆๆ
Naoe - ก็ถูกของนายอ่ะนะ มันไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ชั้นว่าชั้นอาจจะไม่เหมาะกับเป็นศิลปินก็ได้
Junjiro - มันก็แค่ต้องฝึกฝนคุณถึงจะเข้าใจสิ่งนั้น เหมือนคุณเล่นเครื่องดนตรีนั่นแหละ
Naoe - ทำไม ...นายถึงรู้ล่ะ?
Junjiro - ตามมาสิครับผมจะให้ดูอะไร
Junjiro - เราพบสิ่งนี้ … ตอนที่เราเจอคุณ
Naoe - ขอบคุณสำหรับสิ่งนี้นะ มันทำให้ชั้นนึกถึงบางสิ่งที่สำคัญมากขึ้นมาได้
Junjiro - อะไรหรอครับ?
Naoe - คำสัญญาน่ะ
หลายวันผ่านไป .........
Naoe - ต้องลองดูหน่อยว่าหายดีพอจะจับดาบรึยัง
SORIN - เป็นไง ดีขึ้นมั๊ย? เจ้ารู้สึกดีขึ้นมั๊ยหลังจากได้ทำลายอะไรบางอย่างแล้วน่ะ
SORIN - การแก้แค้นเป็นเส้นทางที่โดดเดี่ยวนะ นาโอเอะ เชื่อข้าเถอะ ยังมีวิธีอื่นที่สามารถเยียวยาได้อีก
Junjiro - อย่าเพิ่งโกรธนะครับ ...
Junjiro - ผมทำสุดฝีมือแล้วก็ได้แค่นี้แหละครับ
Junjiro - ชอบมั๊ยครับ?
Naoe - ทำได้ยังไงเนี่ย?
SORIN - ดูเหมือนจุนจิโร่จะมีความสามารถในการซ่อมสิ่งของนะ แค่ต้องการความช่วยเหลือบ้างนิดหน่อยแค่นั้นแหละ
Junjiro - คุณจะช่วยเล่นให้เราฟังซักเพลงได้มั๊ยครับ นาโอเอะ นะๆ
Naoe - พ่อคะ !!!
Nagato - จงตามเส้นทางของดาบ ....
Naoe - ขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือชั้นนะ ชั้นไม่สามารถตอบแทนความกรุณาของคุณได้เลย ...แต่ตอนนี้ ชั้นมีหนี้ที่ต้องชำระ
SORIN - เจ้าจะไปไหนต่อหรอ?
Naoe - ไปที่บ้านของเพื่อนของครอบครัวชั้นน่ะ เธอชื่อ Tomiko เธอมีฟาร์มอยู่ที่ Settsu
SORIN - อ่อ ใช่ ... ครอบครัวที่น่าสงสาร
Naoe - คุณรู้จักที่นั่นด้วยหรอ?
SORIN - ชั้นอาศัยอยู่ที่เซ็ทซึมานานแล้วยัยหนูน้อย ชั้นได้ยินเรื่องราวทั้งหมดของที่นั่น ไม่ว่าดีหรือร้าย
หากต้องการไปที่นั่น ให้มุ่งหน้าไปทางทิศเหนือตามทางลงเขาที่คดเคี้ยว แต่ต้องระวังตัวด้วยนะ มันมีอันตรายอยู่ทุกหนทุกแห่ง และ นาโอเอะ เจ้าจงจำไว้นะ อย่าลืมดูแลบาดแผลตัวเองด้วยนะ ไม่ใช่แค่ทางกาย ขณะนี้ดวงตาเจ้ากำลังมองไปที่ขอบฟ้า แต่อย่าลืมหันกลับไปมองข้างในของตัวเองด้วย
Naoe - ขอบคุณนะ จุนจิโร่
Junjiro - คุณจะไปจริงๆหรอครับ?
Naoe - ดูแลตัวเองและตาแก่นี่ด้วยนะ
Junjiro - ฮ่าๆ ได้ครับ
📑 ตำแหน่ง Lost Page (3 อัน) ที่ Makinoodera Temple
รางวัลในการค้นหา Lost Page ของแต่ละพื้นที่จนครบคือ Knowledge point
to be continued .... ✍
UPDATE 9 / 4 / 2025
